หลังจากที่ประธานาธิบดี เจ. อาร์. ชยวรรธนะแห่งสาธารณรัฐสังคมนิยมประชาธิปไตยศรีลังกาและนายกรัฐมนตรีแห่งสาธารณรัฐอินเดียร่วมลงนามในข้อตกลงอินโด-ลังกาในช่วงสงครามกลางเมืองศรีลังกาใน ค.ศ. 1987 ในปีถัดมาประธานาธิบดีชยวรรธนะได้ประกาศยุบรวมจังหวัดตะวันออกและจังหวัดเหนือเข้าด้วยกันเป็นจังหวัดตะวันออกเฉียงเหนือ[12] โดยตั้งใจจะให้เป็นมาตรการชั่วคราวจนกว่าจะมีการจัดประชามติประชาชนในจังหวัดตะวันออกว่าจะให้ยุบรวมเป็นการถาวรหรือไม่ อย่างไรก็ตาม ประธานาธิบดีหลายคนที่ขึ้นดำรงตำแหน่งต่อจากประธานาธิบดีชยวรรธนะตัดสินใจที่จะต่ออายุมาตรการชั่วคราวดังกล่าวออกไปเรื่อย ๆ แทนที่จะจัดประชามติ ประชามติดังกล่าวนั้นไม่เคยเกิดขึ้น[13] ชาวศรีลังกาชาตินิยมไม่พอใจกับการยุบรวมสองจังหวัดดังกล่าว ในวันที่ 14 กรกฎาคม ค.ศ. 2006 พรรคจนตาวิมุกติเปรมุณะ หรือพรรคแนวร่วมประชาชนปลดปล่อยของศรีลังกาได้ยื่นคำร้องต่อศาลสูงสุดเพื่อให้พิจารณาตั้งสภาจังหวัดตะวันออกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ในวันที่ 16 ตุลาคมปีเดียวกัน ศาลสูงสุดได้วินิจฉัยว่าการยุบรวมจังหวัดตะวันออกและจังหวัดเหนือตามประกาศของประธานาธิบดีชยวรรธนะเป็นโมฆะ[12] จังหวัดตะวันออกเฉียงเหนือแยกตัวกลับไปเป็นจังหวัดเหนือและจังหวัดตะวันออกตามเดิมในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 2007